امام صادق علیه السّلام به مسعدة بن صدقه درباره این آیه که «وَ أَوْحى‏ رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الْجِبالِ بُیُوتاً وَ مِنَ الشَّجَرِ وَ مِمَّا یَعْرِشُونَ‏ ثُمَّ كُلی‏ مِنْ كُلِّ الثَّمَراتِ فَاسْلُكی‏ سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلاً یَخْرُجُ مِنْ بُطُونِها شَرابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوانُهُ فیهِ شِفاءٌ لِلنَّاس إِنَّ فِی ذلِكَ لَآیَةً لِقَوْمٍ یَتَفَكَّرُونَ‏  « و پروردگار تو به زنبور عسل وحى كرد كه از بعضی كوه ها و از برخى درختان و از آنچه به عنوان داربست استفاده مى‏كنند، خانه‏هایى براى خود درست كن،سپس از همه میوه‏ها بخور، و راه هاى پروردگارت را فرمانبردارانه، طی کن. [آنگاه‏] از درون [شكم‏] آن، آشامیدنى كه به رنگهاى گوناگون است بیرون مى‏آید. که در آن، براى مردم درمان و شفاء است‏ که همانا در این کار براى مردمى كه تفكر مى‏كنند نشانه [قدرت الهى‏] است.  نحل :  68»